ตำนานนางพญางูขาว

ตำนานนางพญางูขาวเป็นหนึ่งในวรรณกรรมพื้นบ้านอันทรงคุณค่าของประเทศจีน ที่ได้รับการถ่ายทอดสืบต่อกันมาหลายร้อยปี โดยมีเนื้อหากล่าวถึงความรักระหว่างปีศาจกับมนุษย์ ซึ่งสะท้อนถึงความเสียสละ ความซื่อสัตย์ และความรักที่บริสุทธิ์ แม้ต้องฝ่าฟันอุปสรรคทั้งจากโลกธรรมชาติและโลกแห่งศรัทธา โดยตำนานนี้มีต้นกำเนิดจากนิทานพื้นบ้านของจีนสมัยราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368 – 1644) โดยนักเขียนชาวจีน เฝิงเมิ่งหลง

เรื่องเล่ากล่าวถึงปีศาจงูขาวและปีศาจงูเขียว ซึ่งจำศีลบำเพ็ญตบะบนภูเขาเอ๋อเหมย (峨眉山) มานานนับพันปี ต่อมา ทั้งสองตัดสินใจลงมาสัมผัสโลกมนุษย์ โดยแปลงกายเป็นสตรี โดยปีศาจงูขาวมีนามว่า ไป๋ซู่เจิน (白素贞) ส่วนปีศาจงูเขียวชื่อว่า เสี่ยวชิง (小青)

เมื่อเดินทางถึงเมืองหางโจว (杭州) ไป๋ซู่เจินได้พบกับ สวี่เซียน (许仙) ชายหนุ่มรูปงามผู้มีจิตใจดี ขณะอยู่บนสะพานในวันที่ฝนตก สวี่เซียนได้มอบร่มให้นางเป็นการแสดงน้ำใจ จนนำไปสู่ความรักและการแต่งงานระหว่างทั้งสอง ต่อมา ไป๋ซู่เจินและสวี่เซียนใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ณ ร้านขายยาขนาดเล็ก

เหตุการณ์กลับเปลี่ยนไปเมื่อ หลวงจีนฝ่าไห่ (法海) แห่งวัดจินซา (金山寺) ได้ทราบความจริงว่าไป๋ซู่เจินคือปีศาจงู และเชื่อว่ามนุษย์กับปีศาจไม่ควรอยู่ร่วมกัน จึงวางแผนให้สวี่เซียนหลอกให้นางดื่มเหล้าศักดิ์สิทธิ์ในเทศกาลเรือมังกร ซึ่งมีฤทธิ์เผยร่างแท้จริงของปีศาจ

เมื่อไป๋ซู่เจินเผลอดื่มเหล้าเข้าไป ร่างอันแท้จริงของนางก็ปรากฏเป็นงูยักษ์ สร้างความตกใจให้แก่สวี่เซียนจนเป็นลม และถูกหลวงจีนพาตัวไปยังวัดเพื่อชำระจิตใจ เมื่อทราบว่าสามีถูกจับตัวไป ไป๋ซู่เจินพร้อมด้วยเสี่ยวชิงจึงยกพลังไปช่วยเหลือ จนเกิดการต่อสู้อย่างดุเดือด นางพญางูขาวได้ใช้อิทธิฤทธิ์เรียกน้ำท่วมวัด แต่ก็ไม่สามารถช่วยสามีกลับมาได้

ต่อมา ไป๋ซู่เจินให้กำเนิดบุตรชายชื่อว่า สวี่เหมิงเจียว (许梦蛟) ซึ่งเติบโตขึ้นเป็นผู้มีปัญญาและบำเพ็ญธรรมอย่างเคร่งครัด จนเป็นที่เคารพนับถือในสังคมท้ายที่สุด หลวงจีนฝ่าไห่สามารถจับนางพญางูขาวไว้ได้ และนำไปกักขังใต้ เจดีย์เล่ยเฟิง (雷峰塔) ริมทะเลสาบซีหู (西湖) นางจึงต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวใต้เจดีย์นั้นเป็นเวลาหลายปี โดยมีความหวังเพียงหนึ่งเดียวว่าบุตรชายของตนจะสามารถช่วยปลดปล่อยตนออกจากพันธนาการได้ในอนาคต