ภาพวาดแรกและภาพวาดสุดท้ายของ Vincent van Gogh

ฟินเซนต์ ฟัน โคค หรือ วินเซนต์ แวน โก๊ะ (Vincent van Gogh, 1853–1890) จิตรกรชาวดัตช์ ศิลปินคนสำคัญแห่งศิลปะลัทธิโพสต์-อิมเพรสชั่นนิสม์ (Post-Impressionism) ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 แวน โก๊ะ ทดลองเรียนรู้การวาดภาพด้วยตนเองเป็นครั้งแรกเมื่อปี 1881 ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ที่จะยึดอาชีพศิลปิน ในช่วงเวลาไม่ถึง 10 ปี เขาสร้างสรรค์ผลงานศิลปะไว้มากมายอย่างน่าเหลือเชื่อ ในจำนวนนี้เป็นงานจิตรกรรมกว่า 900 ภาพ และภาพสเกตซ์อีกกว่า 1,100 ชิ้น

ผลงานจิตรกรรมภาพแรกเท่าที่มีการค้นพบและบันทึกไว้ในปัจจุบันก็คือภาพวาดที่มีชื่อว่า Still Life with Cabbage and Clogs (ภาพหุ่นนิ่งกับกะหล่ำปลีและรองเท้าไม้) เป็นผลงานยุคต้นของแวน โก๊ะ และอาจเป็นงานจิตรกรรมภาพแรกที่เขาวาดขึ้นในราวเดือนพฤศจิกายน-ธันวาคม ปี 1881 แสดงให้เห็นถึงการฝึกฝนและความพยายามครั้งแรกของแวน โก๊ะด้วยภาพวาดจากหุ่นนิ่ง (Still Life) ที่วางไว้ด้วยกะหล่ำปลี มันฝรั่ง และรองเท้าไม้บนโต๊ะ โดยมีผ้าสีเขียววางพาดอยู่ข้าง ๆ ทั้งหมดอยู่ในตำแหน่งที่ต้องการฝึกฝนในด้านขององค์ประกอบ ปริมาตร พื้นผิว และแสง-เงา ภาพ ๆ นี้ยังคงมีกลิ่นอายของจิตรกรรมดัตช์ ด้วยการใช้สีเอิร์ธโทนหรือสีน้ำตาลเข้มที่แลดูหม่น และสลัว ๆ ท่ามกลางเงามืดของบรรยากาศ

ส่วนภาพจิตรกรรมที่มักได้รับการกล่าวอ้างว่าเป็น “ภาพวาดภาพสุดท้ายของแวน โก๊ะ” ก็คือภาพ Wheatfield with crows (ทุ่งข้าวสาลีกับอีกา) วาดขึ้นเมื่อต้นเดือนกรกฎาคม ปี 1890 เชื่อกันว่านี่คือภาพสุดท้ายของเขาก่อนฆ่าตัวตาย อาจเป็นเพราะบรรยากาศของท้องฟ้าที่น่าสะพรึงกลัว ฝูงอีกาโบยบินเหนือทุ่งข้าวสาลี และเส้นทางแพร่งที่ถูกตีความหมายถึงเส้นทางแห่งความตายของแวน โก๊ะที่กำลังจะมาเยือน นอกจากนี้ รายละเอียดและองค์ประกอบของภาพ สื่อถึงเส้นทางเดินตรงกลางที่ลัดเลาะผ่านท้องทุ่ง กลับคล้ายทางแพร่งในทุ่งรวงข้าวสาลี แต่ปลายทางนั้นกลับคล้ายเส้นทางที่เลือนหายไป ราวกับบ่งบอกถึงทางตันที่เลือนหายและความสับสนในจิตใจของแวน โก๊ะที่ไร้ทางออกของชีวิต ราวกับเป็นสัญญะของความตาย และด้วยบรรยากาศของภาพที่เงียบเหงา วังเวง และแฝงไว้ด้วยลางร้ายของความตายของฝูงอีกาสีดำและท้องฟ้าสีน้ำเงิน องค์ประกอบของภาพจึงถูกตีความหมายถึงช่วงสุดท้ายแห่งชีวิตของเขาที่ใกล้ดับสูญ รวมไปถึงคำร่ำลือต่อ ๆ กันมา จึงทำให้มีคนจำนวนไม่น้อยพร้อมที่จะเชื่อกันว่า Wheatfield with crows ก็คือจิตรกรรมภาพสุดท้ายของแวน โก๊ะนั่นเอง